Página:Ortografia kastellana, nueva i perfeta.pdf/43

De Wikisource, la biblioteca libre.
Esta página ha sido validada
26
ORTOGRAFIA

m ɑnte b p, ke lo mesmo pɑreze en diversɑs diziones konkurrentes, en bɑxo un pollo. I komo ɑki no se ɑ́ de mudɑr, tɑnpoko ɑlli: ke no ɑ́i mɑs rrɑzon en medio de dizion, ke entre divisɑs, pues tɑn xuntɑs se pronunziɑn, komo unɑ dizion. Tɑn poko, tɑn bien, ɑpɑrtɑdɑs diziones no lɑ mudɑn. Pues porke lɑ ɑn de mudɑr konpuestɑs, tɑnpoko, tɑnbien? I hɑzen ɑrgumento de iguɑldɑd lɑs istɑnziɑs sigientes destɑ, i otrɑs letrɑs, ke ió é notɑdo, ke se ɑblɑndɑn, ó engrosezen, ó se eskurezen konkurriendo kon otrɑs, ó konsigo. Lɑ de en prinzipio de pɑrte es firme, en medio i fin suenɑ flɑxɑ, notese en dɑdo, dedo, pɑrdo, pɑred, ke no se pɑrezen ɑ́ lɑ primerɑ ɑl xusto. Lɑ r ɑntes de l, n, se engroseze, Kɑrlos, perlɑ, kɑrne, piernɑ: ɑki kɑsi lɑ doblɑmos. Pospuestɑ no lɑ tenemos, i ɑnsi ɑ́ Euricus rromɑnzɑron los pɑsɑdos Enrrike: i los groseros, i muxeres, ke lɑ trɑsponen, dizen Kɑlrros, pelrrɑ. Lɑ t, i lɑ s, finɑles

se