Gernikako arbola

De Wikisource, la biblioteca libre.
Ir a la navegación Ir a la búsqueda

Gernikako arbola (El árbol de Guernica) es la obra más conocida del compositor vasco José María Iparraguirre compuesta en 1853.

*Original:
Gernikako Arbola

Gernikako arbola
da bedeinkatua
Euskaldunen artean
guztiz maitatua.
Eman ta zabal zazu
munduan frutua
adoratzen zaitugu
arbola santua.

Mila urte inguru da
esaten dutela
Jainkoak jarri zuela
Gernikako arbola.
Zaude bada zutikan
orain da denbora
eroritzen bazera
arras galdu gera.

Ez zera eroriko
arbola maitea
baldin portatzen bada
Bizkaiko Juntia.
Laurok hartuko degu
pakian bizi dedin
euskaldun jendia.

Betiko bizi dedin
Jaunari eskatzeko
jarri gaitezen danok
laister belauniko.
Eta bihotzetikan
eskatu ezkero
arbola biziko da
orain eta gero.

Arbola botatzia
dutena pentsatu
denak badakigu.
Ea bada jendia
denbora orain degu
erori gabetanik
eduki behar degu.

Beti egongo zera
uda berrikoa
lore aintzinetako
mantxa gabekoa.
Erruki zaite bada
bihotz gurekoa
denbora galdu gabe
emanik frutua.

Arbolak erantzun du
kontuz bizitzeko
eta bihotzetikan
Jaunari eskatzeko,
gerrarik nahi ez degu
pakea betiko,
gure lege zuzenak
hemen maitatzeko.

Erregutu diogun
Jaungoiko Jaunari
pakea emateko
orain eta beti.
Baita indarra ere
zerorren lurrari
Euskal Herriari.

*Traducción:
El árbol de Guernica.

El árbol de Guernica
es símbolo bendito
por todos los vascos
totalmente querido.
Lleva y propaga
tu fruto por el mundo
mientras te adoramos
árbol santo.

Hace unos mil años
que se oye decir
por Dios plantado fue
el árbol de Guernica.
Mantente en pie
ahora y siempre
si te caes
estamos perdidos.

No caerás
árbol querido
si cumple sus deberes
la Junta de Vizcaya.
las Cuatro (provincias) te tomaremos
para que viva en paz
el pueblo vasco.

Que viva para siempre
pediremos al Señor
poniéndonos todos
pronto de rodillas.
Y si de corazón
se lo pedimos
el árbol vivirá
ahora y siempre.

El Árbol arrancar
pensaron hacer
todos lo sabemos.
Ea paisanos
esta es nuestra hora
sin que se caiga
lo debemos mantener.

Estarás siempre
en eterna primavera
de ninguna antigua flor
tendrás mancha.
Apiádate de nosotros
amado árbol
sin perder tiempo
danos el fruto.

El árbol nos responde
que vivamos con cuidado
y con el corazón
se lo pidamos al Señor,
No queremos guerra
sino paz duradera
que nuestras rectas leyes
sean respetadas.

Recemos juntos
a Dios nuestro Señor
que nos dé paz
ahora y siempre.
Y también fuerza
a tu propia tierra
al País Vasco.