Página:Antología de poetas líricos castellanos desde la formación del idioma hasta nuestros días - Tomo I.pdf/105

De Wikisource, la biblioteca libre.
Esta página no ha sido corregida
5
Anónimo.

Yo connoçi luego las alfayas
Que yo ielas avia embiadas.
Ela conocio una mi çi[n]ta man a mano
Qu' ela la fiziera con la su mano.
Tolios' el manto de los o[m]bros,
Besó me la boca e por los oios,
Tan gran sabor de mi avia,
Sol fablar non me podia.
«Dios senor, a ti loo
»Quant conozco meu amado,
»Agora é tod bien
» Quant conozco meu amigo.»
Una grant pieça ali estando,
De nuestro amor ementando,
Elam' dixo: «El mio senor,
»Oram serya de tornar,
»Si a vos non fuese en posar.»>
Iol' dix: «It, la mia senor,
»Pues que yr queredes,
»Mas de mi amor pensat, fe que devedes »
Elam' dixo: «Bien seguro seyt de mi amor,
»No vos camiaxe por un emperador.»
La mia senor se va privado,
Dexa a mi desconortado:
Queque la vi fuera del uerto,
Por poco non fuy muerto.
Por verdat quisieram' adormir,
Mas una palomila vi,
Tan bla[n]ca era como la niev[e] del puerto,
Volando viene por medio del uerto.
En la fuente quise entra[r]
Mas cuando a mi vido estar,
Entros' en la del malgranar.
Un vaso avi' ali dorado
Tray al pie atado.