Esta página ha sido corregida
120
CUENTOS
5. Fei wùn·mapui. | 5. Entonces pasó allí la noche. |
Liwen „almorzakənuaimi,“ piŋei. „Nùaimi kiñe pichi furru“, piŋei chi wentru. | En la mañana se le dijo: „almorzarás primero“, se le dijo, „Cogerás un burrico“, se le dijo al hombre. |
Fei meu nùi chi furro wùn·man meu, nentui ñi corral meu ofida, yei. | Entonces cogió el burro al amanecer, sacó de su corral las ovejas y las llevó. |
Tùŋlai chi ofida, amulei məten. | No se paraban las ovejas, caminaban no más. |
Pichike ùtátuyekoumei [1]. | Seguían andando y pastando un poco. |
Femŋen konpui kiñe l·eufù meu. | Así se acercaron á un río. |
Felen weyeltəkuyewiŋn, n·oíŋn n·ome. | Todas á una se echaron á nado y pasaron al otro lado. |
6. Fei meu chi cuidapelu animaulai, ñi inaiaqel ofisha; masiao witrunŋefui chi l·eufù, mollfùñ femŋechi kelùi. | 6. Entonces el cuidador no se animó á seguirles; era muy correntoso el río y rojo como la sangre. |
Fei meu ùŋəmi ñi ofida kom antù. | Esperaba sus ovejas todo el día. |
Chi ofisha wəñomei rupan antù; wall felen n·oyerpatuiŋn. | Las ovejas regresaron por la tarde, y pasaron otra vez todas juntas al lado de acá. |
Féola kechatui ñi ofisha, akultui ñi patron meu. | Después las arreó y las trajo otra vez á donde su patrón. |
7. Fei meu fei ramtutuéyeu ñi patron, cheu ñi ŋemen. | 7.Entonces le preguntó su patrón, á dónde había ido. |
„N·oí mai kiñe l·eufù meu chi ofida“, pi, „fei meu llùkan iñche ñi n·oaqel, masiao trùmiñkəlei [2] chi l·eufù, kelùi“. | „Pasaron un río las ovejas“, dijo, „entonces tuve miedo de pasar yo, es muy oscuro el río, rojo es“. |
8. „Déuma mai serfien kiñe tripantu“, piéyeu. „¿Chiem [3] ayùimi ñi kulliafiñ? piéyeu. | 8. „Ya me has servido, pues, un año“, le dijo (el anciano). „¿Qué quieres que te pague?“, |