Ir al contenido

Página:Las siete partidas del rey Don Alfonso el Sabio (1807).djvu/268

De Wikisource, la biblioteca libre.
Esta página ha sido corregida
196
LIBRO IV.

ende sel quitare el rey por su corte. Ca derecho es, que pues ellos fezieron tales cosas, de que non puedan seer nunca quitos, que otrosi nunca ayan onra de poder testiguar como otros omes.

LEY VIII.
Como la pobreza del testigo fasta que quantia se entiende.

Por sacar los omes de dubda de que podrie nascer contienda e enbargo sobre algunas cosas, que fablamos en estas otras leyes, queremoslo mostrar en estas mas abiertamiente. E dezimos que los pobres, de que dixiemos en la tercera ley ante desta, que non podrien testiguar, que por estos se deve a entender e non por otros, asi como aquellos que non an en su valia en mueble e en rayz de veynte mrs. arriba, con todo esto que son de mala vida[1]. Mas si fuere ome, que aya tanto en valia en mueble e en rayz, como desuso dixiemos, e fuere conoscido por de buena vida, e que non aya sospecha contra él, que dixiese falso testimonio por aver nin por otra cosa, nol pueden desechar por esta razon que non sea testigo.

LEY IX.
Como non deven recebir los testigos ante que el pleito sea comenzado, sinon en cosas ciertas.

Los testigos non deven seer recebidos ante que el pleito sea comenzado en tal manera, que el demandador aya fecho su demanda, e el demandado aya respuesto a ella de si o de non, sobre que ayan a venir los testigos. Pero cosas y a porque se deven ante rercebir, que si non lo feziesen podrie perder el demandador su derercho. E esto es como seyendo los testigos, porque oviese aprovar su entencion, enfermos o viejos de manera que temiesen, que se muririen ante que huviasen dezir el testimonio, o si por aventura los testigos fuesen apareiados para yr en hueste, o en romeria, o en otro lugar, ó oviesen a fazer grant tardanza, porque fuesen en dubda de su venida. E estos testigos que dixiemos, que deven seer recebidos ante que el pleito sea comenzado, dezimos otrosi, que los pueden recebir, quier sea el pleito movido quier non[2]. Ca pleito, movído es, quando llaman o enplazan a alguno por qual manera quier, que venga a fazer derecho o a recebirlo. E pleito comenzado es

  1. Nota hoc de quo usque nunc dubitavi.
  2. Nota que departimiento a entre pleito movido e pleito comenzado.