Página:Menosprecio de corte y alabanza de aldea (1922).pdf/37

De Wikisource, la biblioteca libre.
Esta página no ha sido corregida
35
 

todos es el mayor trabajo no tener el hombre en ninguna cosa contentamiento. En verdad que dixo la verdad este filósofo; porque si en alguna cosa, por ínfima que fuesse, hallássemos contentamiento, en ella y no en otra porníamos nuestro paraíso. De bivir (1) como bivimos todos tan descontentos querríamos provar a qué sabe el ser rey, a qué sabe ser cavallero, a qué sabe ser escudero, a qué sabe ser casado, a qué sabe ser religioso, a qué sabe ser mercader y a qué sabe ser labrador y aun pastor; y al fin, después de todo provado, no fácilmente se sabrían determinar quál de aquellos estados avían de eligir. El que es loco, con cualquiera cosa se contenta; mas el que es cuerdo no fácilmente se arroja ni determina; porque si en el estado pequeño es la pobreza muy enojosa, también en el estado alto es la fortuna muy sospechosa. Plauto el filósofo fué en su mocedad muy humano y aun mundano; porque anduvo en la guerra, navegó por mar, fué panadero, trató en mercadería, vendió azeite y aprendió un oficio de sastre. Preguntado este filósofo en qué oficio avía estado más contento y se avía hallado más assossegado, respondió: No ay estado en que no aya mudança, no ay honra en que no aya peligro, no ay riqueza en que no aya trabajo, no ay prosperidad que no se acabe, ni aun (2) plazer que no amargue; y si en algo yo tomé descanso, fué después que me di a los libros y me aparté de los negocios.

(1) De virir: por vivir, (2) Ni aun: ni tampoco.